Sturing. Voorbeeldgedrag. Leidinggeven. Het moet van boven komen. In de vele organisaties waar ik heb gewerkt of adviestrajecten voor heb gedaan, voelde ik deze leus. Als het niet goed gaat, dan moeten leidinggevenden maar bedenken hoe het beter kan. Als het wel goed gaat, dan zijn de leidinggevenden de eersten die de bonussen krijgen. En in veiligheidsland? Daar trekken we vele euro’s uit aan leiderschapstrajecten. En voor wie? Yes, voor de leidinggevenden. Het moet van boven komen. Toch?
Raak jij wel eens de weg kwijt? Het overkomt mij regelmatig. Zal ik deze opleiding doen of een andere? Zal ik dat leuke project, wat mij net is aangeboden, gaan trekken? Want ja, iedereen ziet mij het zo doen. Het past echt bij mij, zeggen de collega’s goedbedoeld. Vaak zeg ik meteen in een enthousiaste bui “Ja! Tuurlijk, leuk!”. En dan een paar dagen later voel ik het knagen. Het is een eer, toch? Ik negeer het knagende gevoel, ik negeer mijn morele kompas.
Het is maandagochtend en ik start mijn computer op. Ik verheug me op een leuke dag. Vandaag ga ik ik in mijn team het werkgeluk inspiratie half uurtje doen! Even wat anders dan altijd maar die werkinhoud. Met en vers gezette cappuccino nestel ik me achter de computer en scroll ik even door mijn Linkedin berichten. Het eerste wat ik lees ‘Stop met streven naar geluk’. Oh nee, damn! Moet ik dat halfuurtje wel doen? Vertwijfeling en onzekerheid alom. Daar gaat mijn werkgeluk! Of toch niet?