Ken je dat? Dat spannende gevoel, vol verwachting, vlinders in je buik.. En ook blijheid. Vrolijke spanning. Wat zou er gebeuren? Ik weet het niet! En dat is een superfijn gevoel. Net zoals die eerste keer….
Dat gevoel heb ik nu. De eerste keer dat ik blog. Blog voor mezelf. Over dingen die mij verwonderen. En wat dat gaat brengen? Geen idee. En of lezers het interessant vinden? Ook geen idee. Maar ik ga het gewoon doen! En die actie is heerlijk.
ViolaVerwondert: hoe dan?
Welkom dus op mijn blog. Onderdeel van ViolaVerwondert. Je vraagt je misschien af, hoe dan? Hoezo ga jij bloggen? Jij bent chemicus, veiligheidskundige en bovenal onderzoeker, geen blogger toch? Ja, ik ben het met je eens. Op het eerste gezicht misschien niet zo voor de hand liggend.
Toch is het ook weer niet zó gek. In mijn studietijd organiseerde ik de informatiedagen voor nieuwe studenten. Bij SZW startte ik de netwerkbijeenkomsten. En nu, bij het RIVM, initieer ik de nieuwe risicocommunicatie over ongevallen. Mijn hart ligt bij het overbrengen van kennis van expert naar praktijkprofessional.
Maar goed, dan heb je natuurlijk nog niet dé reden om te starten met een blog. Dat ligt in het afgelopen half jaar. In die tijd heb ik iets belangrijks geleerd. Iets over mij. Iets wat ik al wel ergens wist, maar niet durfde te onderzoeken. Dat heb ik nu wel gedaan.
De vrolijke vlinder
In een bijzonder traject bij ITIP (aanrader!) kwam ik erachter dat ik mijn verlangens diep verborgen had. Als een rups uit zijn winterslaap ontpopte mijn verlangen. Ik heb mijn cocon bekeken en bedankt voor alle goede zorgen. Als een vlinder ontpopt zo ontluikt ook mijn verlangen. En dat is vanuit mijn gevoel leven. Samen met mijn analytische geest mooie dingen doen. Van waarde kunnen zijn. Spelen, verwonderen, verbazen, nieuwsgierig zijn. Soms wat meer vanuit mijn denken en soms wat meer vanuit mijn gevoel. En wow, wat gaaf dat mijn gevoel weer mee mag doen.
Verwondering en veiligheid??
Ik hoor je al denken, verwondering en veiligheid? Hoezo die combinatie? Nou zou ik een heel epistel kunnen houden over Safety I en Safety II, maar dat doe ik niet. Ik volg mijn eigen passie en mijn kracht. Daarmee vertrouw ik erop dat ik voor anderen van waarde kan zijn. En ik noem dat verwondering.
Verwondering maakt voor mij dat ik dingen zie, die ik eerst niet zag. Kijken met mijn hart. Zonder oordeel luisteren. Dit brengt vernieuwing. En dit kan dus ook in organisaties! Bijvoorbeeld door creatieve sessies te organiseren, of door waarderende gesprekken te voeren. Of verhalen te vertellen. Allemaal verwonderende activiteiten. Medewerkers bepalen mee wat de koers wordt. En het leuke is, mensen worden hier (meestal) heel vrolijk en enthousiast van. En gemotiveerd. Dat geeft energie voor verandering. Mooi toch?
Inspiratie hiervoor haal ik onder meer uit een studie uit de USA. Ja, die denker wil ook even aan het woord. Daar heeft Ron Fry de vraag gesteld ‘Wat vinden wij hier belangrijk aan veiligheid? ‘. Deze vraag heeft hij meerdere malen gesteld. Op basis daarvan zijn er veel verhalen gekomen, die hebben geleid tot een verbetertraject. En een jaar later? Toen bleek het aantal ongevallen met 50% afgenomen.
Verwondering heeft dus zin! Niet alleen voor mij en mijn leven. Ook voor organisaties. Om veiligheid te verbeteren, of gezondheid, of geluk. Wie wil dat nou niet?!
De vlinder is ontpopt. ViolaVerwondert is gestart! YES! Gaat u mee op reis?